Borowiki, znane również jako prawdziwki (łac. Boletus edulis), to grzyby leśne o charakterystycznym, mięsistym kapeluszu i jasnym trzonie. Występują najczęściej w lasach iglastych i mieszanych, szczególnie pod sosnami, świerkami lub bukami. W kuchni cenione są za głęboki, orzechowo-ziołowy aromat oraz jędrną konsystencję. Znajdują zastosowanie zarówno w kuchni domowej, jak i restauracyjnej – w postaci świeżej, suszonej, mrożonej lub marynowanej.
Dane dotyczą 100 g suszonych borowików:
Borowiki, jako grzyby dziko rosnące, były wykorzystywane przez człowieka już w czasach prehistorycznych. Wzmianki o ich kulinarnym zastosowaniu pojawiają się w źródłach pisanych od czasów średniowiecza. Szczególnie cenione były na stołach Europy Środkowej i Wschodniej, a ich zbieranie stanowi integralną część tradycji kulinarnej Polski, Włoch, Niemiec i Rosji. W języku polskim nazwa „borowik” nawiązuje do boru – rodzaju lasu, w którym grzyby te najczęściej występują.
Borowiki są kluczowym składnikiem kuchni środkowoeuropejskiej. Wykorzystywane są w barszczu, zupie grzybowej, pierogach oraz bigosie. Stanowią także podstawę risotto ai funghi w kuchni włoskiej. W Niemczech i Austrii dodawane są do sosów do dziczyzny. Suszone borowiki służą do aromatyzowania wywarów i farszów. W kuchni nowoczesnej stosowane są w formie musów, przetworów i proszków smakowych.
Świeże borowiki należy przechowywać w lodówce – najlepiej bez mycia – zawinięte w papierowy ręcznik lub w przewiewnym pojemniku, maksymalnie przez 2–3 dni. Suszone borowiki powinny być przechowywane w szczelnym słoju, w suchym i ciemnym miejscu. Mrożone borowiki można przechowywać w zamrażarce do 12 miesięcy, najlepiej po wcześniejszym blanszowaniu. Marynowane borowiki należy przechowywać w chłodnym pomieszczeniu przez kilka miesięcy od daty przygotowania.
