Pestki dyni, nazywane również pepitas, to jadalne nasiona pochodzące z wnętrza owoców dyni olbrzymiej oraz innych odmian dyniowatych. Charakteryzują się zielonkawym kolorem (po usunięciu łupiny) oraz wyrazistym, orzechowym smakiem. Wykorzystywane są zarówno jako samodzielna przekąska, jak i dodatek do dań słonych oraz słodkich. Zyskują popularność jako składnik kuchni roślinnej dzięki swojej uniwersalności i intensywnemu aromatowi. W handlu dostępne są w postaci łuskanej lub niełuskanej, surowej, prażonej, solonej bądź bez dodatku soli.
Dane dotyczą pestek dyni łuskanych, surowych, na 100 g produktu.
Pestki dyni są wykorzystywane przez człowieka od tysięcy lat, zwłaszcza w Amerykach, skąd pochodzi sama dynia. Starożytne kultury Mezoameryki, takie jak Aztekowie i Majowie, stosowały je w kuchni, a także w rytuałach. Obecnie największym producentem pestek dyni w Europie jest Austria, szczególnie region Styria, znany z uprawy specyficznej odmiany dyni oleistej.
Pestki dyni są popularnym składnikiem w kuchniach wielu regionów świata – od Ameryki Południowej, przez Europę Środkową, po kraje Azji. W Austrii wykorzystuje się je do tłoczenia aromatycznego oleju dyniowego, w Meksyku stanowią bazę salsy pipián, natomiast w Europie Środkowej dodaje się je do pieczywa, sałatek i zup. W kuchni roślinnej doskonale zastępują orzechy w pesto i pastach, sprawdzają się także jako składnik granoli, domowych batoników czy panierki. Po zmieleniu mogą pełnić funkcję naturalnego zagęszczacza do sosów.
Pestki dyni należy przechowywać w suchym, chłodnym i zacienionym miejscu, w szczelnie zamkniętym pojemniku. W wersji łuskanej, aby zapobiec jełczeniu tłuszczów, najlepiej trzymać je w lodówce – szczególnie w przypadku dłuższego przechowywania. Można je również zamrażać w szczelnych woreczkach lub pojemnikach, co przedłuża ich trwałość do kilku miesięcy bez utraty aromatu i tekstury. Pestki niełuskane cechują się dłuższym okresem przydatności oraz mniejszymi wymaganiami dotyczącymi przechowywania.
