Ocet ryżowy, znany również jako ocet z ryżu, japoński ocet ryżowy lub azjatycki ocet ryżowy, to kwaśny składnik kulinarny otrzymywany w wyniku fermentacji ryżu lub jego produktów pośrednich. Charakteryzuje się łagodnym, subtelnym smakiem, pozbawionym intensywnej ostrości typowej dla octów spirytusowych. Ma jasną barwę – od przezroczystej po lekko żółtą – oraz niską zawartość kalorii. Jest powszechnie stosowany w kuchniach wschodnioazjatyckich, zwłaszcza japońskiej, chińskiej i koreańskiej. Jego delikatność sprawia, że nie dominuje potraw, lecz podkreśla ich smak.
Ocet ryżowy ma długą historię sięgającą starożytnych Chin, gdzie jego produkcję rozpoczęto ponad 3000 lat temu jako produkt fermentacji ryżu lub jego przetworów. Z Chin technika jego wyrobu przeniosła się do Japonii, gdzie uzyskał odmienną formę i znaczenie kulinarne, pozostając do dziś podstawowym składnikiem stosowanym w przygotowywaniu sushi. Różne odmiany octu ryżowego stanowią integralną część tradycji kulinarnych Azji Wschodniej.
Ocet ryżowy jest szeroko wykorzystywany w kuchni japońskiej, chińskiej i koreańskiej – używa się go do przyprawiania ryżu do sushi, marynowania warzyw (np. daikonu) oraz przyrządzania sosów i dipów, takich jak sos ponzu czy dressing sezamowy. W kuchni chińskiej stanowi składnik pikli i dań typu stir-fry, w których pomaga zredukować tłustość. W kuchni koreańskiej dodaje się go do chłodnych zup i sałatek oraz stosuje jako składnik marynat do mięsa.
Ocet ryżowy należy przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu, najlepiej w oryginalnej, szczelnie zamkniętej butelce. Po otwarciu można go trzymać w temperaturze pokojowej, z dala od światła, jednak dla zachowania optymalnego smaku zaleca się przechowywanie go w lodówce. Nie ma potrzeby mrożenia octu ryżowego, ponieważ jego trwałość jest bardzo wysoka dzięki naturalnej kwasowości.
