Bułka tarta, znana również jako bułka mielona, tarta bułka lub okruchy chleba, powstaje poprzez rozdrobnienie wysuszonego pieczywa pszennego – najczęściej białej bułki. Jest szeroko stosowana jako panierka, dodatek do farszów albo zagęszczacz w różnego rodzaju potrawach. W przemyśle spożywczym stanowi podstawowy składnik wielu dań smażonych, pieczonych i zapiekanych. Jej konsystencja, kolor i smak mogą się różnić w zależności od rodzaju użytego pieczywa oraz stopnia jego wysuszenia.
100 g, produkt suchy (bułka tarta z białego pieczywa, niesmażona)
Bułka tarta ma długą historię związaną z tradycyjną kuchnią europejską, w której wykorzystywano ją jako sposób na ponowne zagospodarowanie czerstwego pieczywa. Jej stosowanie sięga czasów średniowiecznych, kiedy suszenie chleba i jego rozdrabnianie pozwalało wydłużyć przydatność produktu do spożycia. W Polsce bułka tarta była obecna w kuchni ludowej oraz szlacheckiej, zwłaszcza jako składnik kotletów, farszów i polew do warzyw.
Bułka tarta jest szeroko wykorzystywana w kuchniach europejskich, zwłaszcza środkowo- i wschodnioeuropejskiej, ale także w kuchni japońskiej (w postaci panko) oraz włoskiej (jako posypka do zapiekanek). Stosuje się ją głównie jako składnik panierki do kotletów, ryb i warzyw, a także jako zagęszczacz do mas lub farszów (np. w pulpetch czy gołąbkach) oraz do posypywania form do wypieku. Może również stanowić składnik polewy do warzyw, np. kalafiora z bułką tartą smażoną na maśle.
Bułkę tartą należy przechowywać w suchym, chłodnym miejscu, w szczelnie zamkniętym opakowaniu, z dala od źródeł wilgoci i intensywnych zapachów. Najlepiej wykorzystać pojemniki hermetyczne lub papierowe torebki. W przypadku domowej bułki tartej, która nie została dokładnie wysuszona, warto ją zużyć w ciągu kilku dni lub przechowywać w lodówce do tygodnia. Produkt suchy można również zamrozić w szczelnym opakowaniu – wydłuża to jego trwałość i zabezpiecza przed jełczeniem.
