Sery to produkty spożywcze wytwarzane na bazie mleka, powstałe w procesie koagulacji białek mlecznych — głównie kazeiny. Znane są także pod nazwami: nabiał dojrzewający, produkty serowarskie, przetwory mleczarskie. Występują w niezliczonych odmianach, różniących się konsystencją, smakiem, stopniem dojrzewania i rodzajem mleka użytego do produkcji (krowiego, koziego, owczego). Sery są trwałym elementem tradycji kulinarnej wielu kultur i odgrywają ważną rolę w kuchniach regionalnych oraz narodowych.
Sery mają długą historię sięgającą co najmniej 8000 lat. Ich powstanie ściśle wiąże się z udomowieniem zwierząt mlecznych oraz rozwojem technik fermentacyjnych. Najstarsze wzmianki o serowarstwie pochodzą z rejonu Mezopotamii i Bliskiego Wschodu. Na przestrzeni wieków techniki produkcji sera rozwinęły się lokalnie, dając początek charakterystycznym odmianom regionalnym, np. francuskiemu camembertowi, włoskiemu parmigiano reggiano czy polskiemu oscypkowi.
Sery stanowią kluczowy składnik wielu kuchni świata — począwszy od włoskiej (pizza z mozzarellą, lasagne z ricottą), przez francuską (quiche z serem gruyère, tarty z brie), po polską (naleśniki z twarogiem, serniki). Wykorzystywane są jako składniki dań zapiekanych, sosów, farszów, przystawek i sałatek. Twarde sery dojrzewające często dodaje się w postaci startej, a sery pleśniowe stanowią ważny element desek serów i przekąsek. W kuchni tex-mex sery wykorzystywane są w daniach takich jak nachosy czy quesadille. W kuchni azjatyckiej sery występują rzadko, z wyjątkiem dań typu fusion.
Sery najlepiej przechowywać w lodówce, w temperaturze od 4°C do 8°C. Sery twarde i dojrzewające można owijać w papier pergaminowy lub folię aluminiową i przechowywać w zamkniętym pojemniku, aby ograniczyć dostęp powietrza i przenikanie zapachów. Sery pleśniowe powinny mieć dostęp do niewielkiej ilości powietrza i należy je przechowywać oddzielnie z uwagi na ich intensywny aromat. Serów miękkich nie należy mrozić, gdyż tracą strukturę; twarde sery można zamrażać na okres do 2–3 miesięcy, najlepiej po uprzednim pokrojeniu na plastry lub starciu. Po rozmrożeniu najlepiej wykorzystać je do dań zapiekanych.
