Kasza manna, znana także jako grysik, semolina lub manna z pszenicy, to drobnoziarnisty produkt otrzymywany z przemiału oczyszczonego ziarna pszenicy, najczęściej pszenicy twardej (Triticum durum). Uzyskiwana jest podczas procesu odsiewania większych cząstek bielma ziarna, co nadaje jej charakterystyczną strukturę. Kasza ta jest surowcem szeroko wykorzystywanym w przemyśle spożywczym – zarówno w daniach słodkich, jak i wytrawnych. Charakteryzuje się jasnym, kremowym kolorem i neutralnym smakiem.
Kasza manna wywodzi się z tradycyjnych metod przetwarzania zboża, sięgających czasów starożytnych. Semolinę, czyli grubo mielony produkt z pszenicy twardej, stosowano już w kuchni starożytnego Rzymu i Grecji. Odmiana oparta na pszenicy miękkiej upowszechniła się w Europie Środkowej i Wschodniej, gdzie była typowym składnikiem dań mlecznych oraz deserów. Początkowo traktowana jako produkt uboczny przemiału zboża, z czasem zyskała uznanie jako uniwersalny składnik wielu tradycyjnych potraw.
Kasza manna jest składnikiem charakterystycznym dla kuchni polskiej, niemieckiej, węgierskiej i bałkańskiej. Służy jako baza do deserów mlecznych (np. kaszka manna na mleku), puddingów i legumin, a także jako zagęszczacz do zup i sosów. Często wykorzystuje się ją do przygotowywania klusek oraz ciasta grysikowego. W kuchni włoskiej stosowana jest w postaci semoliny jako składnik makaronów i gnocchi alla romana. Nadaje się również do wypieku ciast lub spodów do tart.
Kaszę mannę należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, z dala od wilgoci i źródeł światła – najlepiej w suchym, chłodnym i ciemnym miejscu, np. w spiżarni lub szafce kuchennej. Ochrona przed dostępem powietrza zapobiega jełczeniu pozostałości tłuszczu oraz rozwojowi szkodników. Kaszy manny nie należy zamrażać, gdyż może to wpłynąć negatywnie na jej konsystencję. Po otwarciu zaleca się przesypanie jej do hermetycznego pojemnika.
