Pieprz biały, znany również jako białe ziarna pieprzu lub pieprz jasny, to przyprawa pozyskiwana z dojrzałych owoców rośliny Piper nigrum. W odróżnieniu od pieprzu czarnego, pieprz biały poddawany jest procesowi moczenia i usuwania zewnętrznej skórki, dzięki czemu ma delikatniejszy kolor i bardziej subtelny, lecz wyraźny smak, często opisywany jako mniej ostry, ale bardziej ziemisty. Ze względu na jasne zabarwienie stosowany jest najczęściej w jasnych sosach, zupach oraz potrawach, w których pożądany jest smak pieprzu bez widocznych ciemnych drobin. Surowiec pochodzi z tego samego gatunku co pieprz czarny – z południowych Indii, lecz współcześnie uprawiany jest również w Indonezji, Wietnamie i Brazylii.
Wartości dotyczą sproszkowanego pieprzu białego (forma suszona), porcja: 1 g.
Pieprz biały, podobnie jak pieprz czarny i zielony, pochodzi z tego samego gatunku rośliny – Piper nigrum – której uprawa sięga tysięcy lat wstecz na południu Indii, głównie na terenach dzisiejszego stanu Kerala. Jako przyprawa białe ziarna były szczególnie cenione w kuchniach europejskich już od średniowiecza, głównie ze względu na walory estetyczne w jasnych sosach oraz brak ciemnej skórki. Pieprz biały był przedmiotem długodystansowego handlu, szczególnie w okresie kolonialnym, kiedy jego produkcja rozprzestrzeniła się na regiony Azji Południowo-Wschodniej, w tym Jawę i Sumatrę.
Pieprz biały znajduje zastosowanie w kuchniach azjatyckich, europejskich oraz Bliskiego Wschodu. W Europie szczególnie ceniony jest przez kucharzy przygotowujących sosy typu beszamel, zupy kremowe oraz dania jajeczne i drobiowe, w których unika się ciemnych drobin pieprzu czarnego ze względów estetycznych. W Azji białym pieprzem przyprawia się zupy, buliony oraz dania mięsne, szczególnie z wieprzowiny i kaczki. Ze względu na subtelniejszy smak w porównaniu do pieprzu czarnego, często stosowany jest jako przyprawa niskoprofilowa w daniach, w których aromat nie powinien dominować.
Pieprz biały, niezależnie od formy (ziarna lub mielony), należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym, chłodnym i zacienionym miejscu, z dala od źródeł wilgoci i ciepła. Najlepiej sprawdzają się pojemniki szklane lub metalowe z hermetycznym zamknięciem. Mielony pieprz biały traci swój aromat szybciej niż ziarna, dlatego zaleca się mielenie bezpośrednio przed użyciem. Zamrażanie pieprzu białego nie jest zalecane, gdyż może prowadzić do kondensacji i utraty aromatu. W warunkach domowych należy unikać ekspozycji na powietrze i światło, co pozwala zachować walory zapachowe przyprawy przez dłuższy czas.
