Ocet winny, znany również jako ocet z wina, to płynny produkt fermentacji alkoholowej wina, następnie poddawany fermentacji octowej. W zależności od rodzaju użytego trunku, może mieć barwę od jasnosłomkowej do głęboko czerwonej. Charakteryzuje się kwaśnym, wyrazistym smakiem, który nadaje potrawom świeżość i wspomaga konserwację żywności. Najczęściej stosowany jest w kuchniach śródziemnomorskich, francuskiej oraz bliskowschodniej. Ocet winny bywa mylony z innymi rodzajami octu, jednak jego smak i pochodzenie jednoznacznie wskazują na związek z winem.
Ocet winny znany był już w starożytnej Mezopotamii i Egipcie jako efekt naturalnej fermentacji wina. W cywilizacjach greckiej i rzymskiej używano go zarówno do przyprawiania potraw, jak i konserwowania żywności. Tradycja wytwarzania octu winnego szczególnie rozwinęła się w krajach basenu Morza Śródziemnego, gdzie dostępność wina umożliwiała jego regularną produkcję. Z czasem ocet winny rozpowszechnił się w całej Europie, a następnie na innych kontynentach.
Ocet winny stosowany jest powszechnie w kuchniach francuskiej, włoskiej, greckiej i bliskowschodniej. Używa się go do przygotowywania klasycznych winegretów, marynat do mięs i warzyw, redukcji, sosów oraz dań jednogarnkowych. W kuchni arabskiej i perskiej często wykorzystywany jest do zakwaszania dań z soczewicy lub ciecierzycy. Rozcieńczony może być również częścią wytrawnych deserów na bazie owoców albo stosowany do konserwowania warzyw.
Ocet winny należy przechowywać w szczelnie zamkniętej butelce, z dala od źródeł światła i ciepła – najlepiej w ciemnej szafce w temperaturze pokojowej. Ze względu na naturalne właściwości konserwujące nie wymaga chłodzenia ani pasteryzacji. Butelki z niepasteryzowanym octem (z „matką octową”) powinny być przechowywane w pozycji pionowej, aby nie zakłócać naturalnego osadu. Ocet nie nadaje się do mrożenia, ponieważ traci wówczas swoje właściwości smakowe i konsystencję.
