iStock
4.5 (167)
Żubrówka to tradycyjna polska nalewka na trawie żubrowej, zwanej też turówką wonną. Suszone źdźbła nadają jej bursztynowego koloru i pięknego aromatu puszczy, wanilii i kokosa. Czas maceracji wódki wynosi 5 tygodni, ale warto czekać, bo jest o wiele bardziej intensywna od sklepowych wersji. Po tym czasie można przelać domową żubrówkę do butelek.
zioła 20 szt.
wódka 1 l
spirytus 200 ml
syrop cukrowy 30 ml
Turówka wonna: suszone źdźbła kroimy na mniejsze kawałki o długości 8–10 cm.
Przygotowanie nalewki: trawę żubrową umieszczamy w dużym, dwulitrowym słoju. Zalewamy wódką, spirytusem i syropem cukrowym.
Maceracja: słoik z wódką zakręcamy. Odstawiamy w ciepłe i jasne miejsce na 5 tygodni (czas podany w przepisie nie uwzględnia czasu maceracji). Codziennie wstrząsamy słoikiem, aby przemieszać zawartość.
Filtrowanie: po 5 tygodniach przelewamy alkohol przez bibułkę filtracyjną. Rozlewamy do butelek. W każdej umieszczamy źdźbło turówki w formie dekoracji.
Podawanie: domowa żubrówka najlepiej smakuje na kostce lodu lub jako dodatek do koktajli.
Porady
- Gotową nalewkę należy przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu, np. w piwnicy.
- Syrop cukrowy można zastąpić zwykłym cukrem, jednak rozmieszany z wodą łatwiej i szybciej połączy się z alkoholem.
- Nalewka żubrówka robiona jest na suszonych źdźbłach turówki wonnej, którą można kupić w sklepach zielarskich.
- W prostszej wersji przepisu na żubrówkę, wystarczy włożyć 1 źdźbło turówki wonnej do butelki z wódką (0,5l). Dodajemy szczyptę cukru i odstawiamy na 14 dni.
Najbardziej popularne jest serwowanie schłodzonej żubrówki w kieliszkach do szotów. Standardowa porcja na jedną osobę to 40 lub 50 ml.
Aby jednak niuanse smakowe wódki były bardziej wyraziste, warto podać ją nieschłodzoną w kieliszku na nóżce (do nalewek). Wypełniamy go żubrówką tylko do połowy, aby w górnej części choć na chwilę zatrzymać aromat wonnej turówki.
Nalewka na trawie żubrowej doskonale smakuje także z kostką lodu, sokiem jabłkowym lub cydrem.
Aromatyczna trawa żubrowa wykorzystywana jest do produkcji perfum i aromatyzowanych wódek. Rośnie dziko nie tylko w Polsce, na terenie Puszczy BIałowieskiej, ale także na Syberii, w Azji i Ameryce Północnej. Nie należy jej jednak zrywać – w naszym kraju podlega ochronie.
Dawniej używano turówki w ziołolecznictwie na problemy z trawieniem, robiono z niej także napary do inhalacji. Suszone źdźbła trawy charakteryzują się intensywnym słodkim aromatem. Kwiaty turówki wykorzystywane są do bukietów.
