Karp w galarecie – doskonały nie tylko od święta. Choć kojarzy się z Bożym Narodzeniem, doskonale sprawdza się też na inne okazje, zarówno te uroczyste, jak i codzienne. Podstawa to dobra ryba i klarowna galareta. Ważną rolę odgrywają dodatki, mają duży wpływ na walory smakowe całej potrawy. Podpowiadamy, jak zrobić karpia wigilijnego.
StockFood
(średnia 4.32 z 228 głosów)
Przygotowanie ryby: karpia oczyszczamy i sprawiamy. Odcinamy głowę i płetwy. Ostrym nożem oddzielamy płaty od kręgosłupa i kroimy je na 4 filety. Jedną z cebul odkładamy na później, a pozostałe kroimy w piórka. Rybę razem z cebulą wkładamy do szklanej miski. Przykrywamy i odstawiamy na noc do lodówki.
Gotowanie bulionu: kręgosłup, głowę i płetwy przekładamy do garnka i zalewamy 1,5 l wody. Dodajemy oczyszczone warzywa, liście laurowe, pieprz, ziele angielskie i sól. Doprowadzamy do wrzenia i na małym ogniu gotujemy 1 godzinę. Delikatnie wyjmujemy marchewkę, bulion przecedzamy.
Przygotowanie galarety: bulion doprowadzamy do wrzenia i wkładamy do niego pokrojone filety karpia. Gotujemy na małym ogniu 7–10 minut. Rybę wyjmujemy łyżką cedzakową i układamy na półmisku, obok rozkładamy pokrojoną w plasterki marchewkę. Bulion mieszamy z żelatyną, tężejącą galaretą zalewamy karpia, posypujemy listkami natki, odstawiamy do zastygnięcia.
Kalorie: 150
Porady
- Karp w galarecie wigilijny podawany jest na zimno, dlatego też można z powodzeniem przygotować go wcześniej i przechowywać przez jakiś czas w lodówce.
- Żeby przygotować karpia w galarecie bez ości możemy jeszcze przed przyrządzeniem ponacinać filety w poprzek mięśni, od strony mięsa, ale nie do samej skóry. Nacięcia muszą być zrobione dość gęsto, co około 2–4 mm. Żeby zrobić to precyzyjnie, warto wcześniej porządnie naostrzyć nóż. Tak przygotowanego karpia można jeszcze natrzeć sokiem z cytryny, który dodatkowo zmiękcza ości i pozostawić w lodówce na noc, a nawet na całą dobę. Powyższy sposób sprawia, że ości w karpiu w galarecie stają się zupełnie niewyczuwalne. Jeśli nie chcesz samodzielnie nacinać karpia, gotowe, odpowiednio przygotowane filety można też kupić w niektórych sklepach.
- Karp w galarecie świetnie komponuje się ze smakiem sosu chrzanowego oraz soku z cytryny.
- Ugotowanego lub podsmażonego karpia można też powkładać do słoików z dodatkiem różnych warzyw oraz przypraw, a następnie zalać odpowiednio przygotowaną, octową zalewą, która po włożeniu do lodówki stężeje, tworząc delikatną galaretkę. Taką przekąskę można przechowywać nieco dłużej niż przygotowaną według tradycyjnego przepisu rybę w galarecie.
- Karpia w galarecie można też przygotować po świętach, gdy zostaną nam kawałki ryby usmażone na wigilijną kolację.
Karp w galarecie to jedno z tych dań, które każdemu kojarzą się przede wszystkim z wigilijną wieczerzą. Nie wszyscy jednak wiedzą, że ta tradycja jest całkiem młoda. Moda na przyrządzanie karpia w galarecie przywędrowała do nas z Czech w latach 60. XX wieku. I choć sam karp był w Polsce znany już od XII wieku, przez lata wcale nie był zbyt chętnie wybieraną rybą. Dopiero w okresie powojennym zyskał wielką popularność na naszych stołach.
Ciekawą wariacją karpia w galarecie jest zrobienie go z farszem. Zazwyczaj robi się go w wersji na słodko, z rodzynkami i z blanszowanymi migdałami. Przygotowuje się go według powyższego przepisu. Jedyna różnica to oczywiście farsz. Należy użyć do niego: zmielone mięso z głowy karpia i ogona, namoczoną bułkę, żółtko jajka, rodzynki, migdały (blanszowane), sól i pieprz do smaku. Składniki łączymy ze sobą. Białko jajka ubijamy na sztywną pianę, delikatnie łączymy z farszem. Nadziewamy dzwonka. Ostrożnie układamy je w garnku z bulionem, na warzywach i gotujemy przez około pół godziny. Mięso ryby układamy na półmisku i zalewamy tężejącą galaretą. Pozostawić nawet na 12 godzin, aż do całkowitego stężenia galarety.
Migdały do karpia w galarecie można kupić już pozbawione skórki, ale można to zrobić w domu. Wystarczy je uprażyć na suchej patelni przez kilka minut, uważając, żeby się nie przypaliły lub podpiec w piekarniku. Następnie zawijamy je w suchą ściereczkę i pocieramy, skórka powinna odejść. Alternatywną metodą jest namaczanie, zalewamy porcję migdałów wodą, pozostawiamy na jakiś czas, aż delikatnie spęcznieją. Potem obieramy je, skórka odchodzi bardzo łatwo, ale jest to czasochłonne zajęcie. Możemy też kupić migdały pocięte lub zmielone (mąka migdałowa).
Komentarze