Marokańska zupa harira to bogate, treściwe i aromatyczne danie kuchni arabskiej. W Maroku w czasie Ramadanu gości na stołach praktycznie każdego dnia, a do parującego gara w barach ustawiają się kolejki. Każda gospodyni robi ją inaczej i zawsze smakuje wyśmienicie, a przede wszystkim można się nią najeść do syta. Poniżej znajdziecie przepis na harirę z wołowiną, ale polecamy także wersję z kurczakiem lub wegetariańską.
iStock
(średnia 4.52 z 152 głosów)
Przygotowanie ciecierzycy: suchą ciecierzycę należy wcześniej namoczyć – najlepiej zostawić na noc, dzień przed gotowaniem marokańskiej hariry.
Przygotowanie mięsa: wołowinę (może być łata) kroimy w kostkę o grubości 1 cm. Drobno siekamy cebulę, czosnek, natkę pietruszki i kolendrę. Połowę zieleniny zostawiamy do posypania zupy przy podawaniu.
Smażenie mięsa: w dużym garnku podsmażamy wołowinę i powyższe dodatki na oliwie przez ok. 5–10 min. Dodajemy przyprawy: cynamon, kurkumę, paprykę, imbir, sól, pieprz i szafran.
Warzywa: w dużą kostkę kroimy ziemniaki i seler naciowy. Pomidory parzymy, obieramy ze skórki, wycinamy szypułki i również kroimy w kostkę. Dodajemy do mięsa, wlewamy passatę pomidorową i smażymy razem przez kolejne 5 minut.
Bulion i kolejne dodatki: wsypujemy soczewicę, zalewamy bulionem i wodą. Wstawiamy do zagotowania. Gdy zupa zacznie wrzeć, zmniejszamy moc palnika i gotujemy przez 60 minut do czasu, aż składniki będą miękkie. Następnie dodajemy ciecierzycę i gotujemy przez kolejne 10 minut.
Doprawianie i zagęszczanie: zupę doprawiamy sokiem z cytryny. Jeśli chcemy zagęścić zupę, dodajemy mąkę rozmieszaną w 100 ml zimnej wody.
Serwowanie: zupa harira najlepiej smakuje podana w małych miseczkach z cząstką cytryny, obficie posypana natką pietruszki i kolendrą. Tradycyjnie serwowana jest z suszonymi daktylami lub słodkimi smażonymi ciastkami o nazwie chebakia.
Porady
- (np.Zamiast suchej ciecierzycy, którą trzeba wcześniej namoczyć, możecie użyć takiej z puszki lub słoika.
- Sok z cytryny i kawałki cytryny do podania, można zastąpić limonką.
- Możecie dodać czerwoną soczewicę, która rozpadnie się podczas gotowania, tworząc gęstą konsystencję marokańskiej zupy. W takim wypadku nie trzeba będzie dodawać mąki, aby zagęścić zupę. Zielona soczewica powinna pozostać w ziarenkach.
- Zupa harira doskonale smakuje z cienkim makaronem lub ryżem. Możecie użyć także makaronu ryżowego w kształcie ziarenek.
- Wołowinę można zastąpić piersią kurczaka. Podsmażamy ją z cebulą, czosnkiem i przyprawami – tak, jak w podstawowym przepisie.
Rozgrzewająca zupa z ciecierzycy ma swoje korzenie w kuchni berberyjskiej z terenów Maroka. Obecnie jest charakterystyczna dla wszystkich krajów Maghrebu – czyli Maroka, Tunezji i Algierii. W Tunezji znana jest pod nazwą „lablabi”, co dosłownie oznacza „smażona ciecierzyca”.
Tradycyjnie zupa harari gotowana jest na baraninie, ale na ulicach Maroka można skosztować także takiej wersji jak nasza – na mięsie wołowym lub drobiu. Nazwa zupy pochodzi od arabskiego słowa „harr”, czyli gorący. Oprócz daktyli czy słodkich ciasteczek może być podawana także z jajkiem gotowanym na twardo.
Ramadan w kulturze muzułmańskiej to miesiąc postu, podczas którego od świtu do zmierzchu nie można przyjmować pokarmów. Dopiero po zachodzie słońca można podać pierwszy posiłek, który uzupełni wszystkie braki energetyczne. Wyjątkowo treściwa zupa harira idealna sprawdza się w tej funkcji – w pełni zaspokaja głód po długim okresie postu i dostarcza wszystkich potrzebnych składników odżywczych.
Wieczory w Ramadanie (najczęściej okolice kwietnia) bywają zimne, więc zupa harira musi być gorąca. Dlatego nalewana jest do małych okrągłych miseczek, które dłużej utrzymują jej temperaturę.
Pożywną zupę w stylu marokańskim można zrobić także w wersji bez mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego. Taką również możecie dostać w barach na ulicach Maroka.
Gotowanie również zaczynamy od smażenia, w tym przypadku warzyw. Do cebuli, ziemniaków i selera naciowego można dodać jedną marchewkę pokrojoną w kostkę. Dalej przepis pozostaje bez zmian, ale jeśli lubicie eksperymenty w kuchni, zachęcamy do tworzenia własnych wersji. Bo taka jest harira – zawsze sycąca i aromatyczna, ale za każdym razem trochę inna.
Komentarze