Groszek cukrowy (znany również jako groszek śnieżny, ang. snow pea) to odmiana grochu zwyczajnego (Pisum sativum var. macrocarpon), której strąki są miękkie, płaskie i jadalne na surowo. W przeciwieństwie do groszku zielonego nie zawiera wykształconych nasion, a jego główną wartość kulinarną stanowią chrupiące, delikatne łuski. Cieszy się dużą popularnością w kuchniach azjatyckich, zwłaszcza chińskiej i tajskiej, gdzie często wykorzystywany jest w daniach stir-fry. W Europie i Ameryce Północnej znajduje zastosowanie zarówno w potrawach gotowanych, jak i surowych, np. w sałatkach.
Groszek cukrowy pochodzi z terenów Bliskiego Wschodu i basenu Morza Śródziemnego, gdzie był uprawiany już w czasach starożytnych. W Chinach znany jest od wieków jako składnik kuchni cesarskiej i ceniony do dziś w tradycyjnych daniach stir-fry. W Europie jego upowszechnienie przypada na XVII–XVIII wiek – początkowo we Francji i Anglii. Współcześnie uprawiany jest w wielu krajach o klimacie umiarkowanym lub subtropikalnym.
Groszek cukrowy jest charakterystycznym składnikiem kuchni chińskiej, tajskiej i wietnamskiej, gdzie wykorzystywany jest głównie w daniach smażonych na dużym ogniu (stir-fry), często z dodatkiem mięsa, tofu lub grzybów. Można go spożywać również na surowo – w sałatkach, jako dodatek do lunchboxów lub przekąska. W kuchni europejskiej używany jest do zup kremów, risotto oraz jako składnik dań warzywnych. W połączeniu z masłem i ziołami stanowi klasyczny dodatek do mięs i ryb.
Groszek cukrowy najlepiej przechowywać w lodówce, w pojemniku lub woreczku foliowym – maksymalnie przez 2–3 dni, ponieważ szybko traci jędrność i świeżość. Przed włożeniem do lodówki nie należy go myć, aby nie zwiększać wilgotności, która przyspiesza proces psucia. Można go również zamrozić – wcześniej należy go zblanszować przez około 2 minuty w gorącej wodzie, następnie schłodzić w zimnej wodzie i dokładnie osuszyć. Tak przygotowany groszek można przechowywać w zamrażarce do 10–12 miesięcy, zachowując dobrą jakość tekstury i smaku.
