Jak rozpoznać borowika ceglastoporego?

Borowik ceglastopory, bo tak się nazywa, często zwany jest przez grzybiarzy: pociec, czerwononóżka, grzyb wilczy czy ceglak. Nie bez powodu nadają u takie nazwy, bo  rozpoznacie go właśnie po czerwonej nodze i spodzie kapelusza. W kształcie jest bulwiasty, a jego barwa przechodzi od oliwkowej u podnóża, przez żywo czerwoną, a kończąc na żółtej tuż pod kapeluszem. Jego kapelusz jest cały w zamszowej, brązowej skórce. Czerwona noga dorasta nawet do wysokości 15 cm, osiągając grubość do 5 cm. Średnica jego kapelusza dochodzi nawet do 20 cm.

Borowika ceglastoporego najczęściej można spotkać w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, zwłaszcza w górskich rejonach. Żyje w symbiozie z korzeniami drzew, czerpiąc od nich związki odżywcze.

Charakterystyczną cechą tego grzyba jest to, że zamszowa skórka, po zgnieceniu robi się niemal czarna i niemożliwa do zdjęcia. Kolor zmieniają również rurki na spodzie kapelusza, które z żółtych stają się żywo czerwone, a potem pomarańczowe. Tę samą cechę wykazuje jasnożółty miąższ grzyba. Także noga po naciśnięciu lub przekrojeniu ulega odbarwieniu nabierając sino-niebieskiego koloru.

Jak odróżnić borowika ceglastoporego od borowika szatańskiego?

Borowik szatański podobnie jak borowik ceglastopory wyróżnia się czerwoną nogą. Stąd często są mylone. Jednak po chwili obserwacji można dostrzec znaczną różnicę - trujący szatan ma dużo intensywniejszą czerwoną barwę trzonu i jaśniejszy kapelusz. Trzeba też dotknąć kapelusza czubkiem języka. Jeżeli wyczujemy mocny, gorzki smak, to znak, że mamy do czynienia z szatanem. Borowik szatański jest łagodny w smaku.

Borowik ceglastopory bywa też mylony z borowikiem ponurym. Charakteryzuje się on charakterystyczną siateczką na trzonie i nieco jaśniejszym kapeluszem.

Czy borowik ceglastopory jest jadalny?

Jest to grzyb jadalny i bardzo smaczny, jednak pod jednym, ważnym warunkiem. Nadaje się do jedzenia tylko i wyłącznie po ugotowaniu. Surowy, niedogotowany lub niedosmażony jest trujący i może wywołać silne reakcje żołądkowo-jelitowe. Najbezpieczniej gotować go przez około 20-30 minut. Ważne, aby nie wykorzystywać powstałego z nich wywaru. Dla większego bezpieczeństwa warto po 15 minutach gotowania wylać wywar i dolać świeżą wodę.

Borowik ceglastopory w kuchni

Borowik ceglastopory przypomina w smaku borowika szlachetnego, ale wyróżnia się intensywnym orzechowym aromatem. Miąższ jest twardy oraz jędrny, łagodny w smaku i o słabym zapachu. Grzyby można gotować, smażyć, dusić i grillować. Jest bardzo smacznym dodatkiem do makaronów, mięs, risotto sosów i zup. Co ciekawe borowik ceglastopory jest stosunkowo kaloryczny  – w 100 g zawiera ok 300 kcal. Jest dobrym źródłem białka i węglowodanów.

Następnym razem poszukajcie go w lesie.