Marmolada to gęsty przetwór owocowy w postaci żelu, uzyskiwany najczęściej przez długotrwałe gotowanie rozdrobnionych owoców z dużą ilością cukru. Tradycyjnie przygotowuje się ją z cytrusów – najczęściej pomarańczy lub gorzkich pomarańczy (Citrus aurantium), choć spotyka się również wersje z pigwy, śliwek czy agrestu. W przeciwieństwie do dżemu marmolada ma jednolitą konsystencję i wyraźną strukturę żelową. Inne stosowane nazwy tego składnika to m.in.: konfitura żelowa, przetwór owocowy żelowany, preserve.
Marmolada wywodzi się z Portugalii, gdzie pierwotnie była wytwarzana z pigwy (port. marmelo) i nosiła nazwę „marmelada”. W XVI i XVII wieku receptura została spopularyzowana w Wielkiej Brytanii, gdzie zaadaptowano ją do cytrusów, zwłaszcza gorzkich pomarańczy sprowadzanych z Sewilli. Marmolada cytrusowa zyskała szczególne znaczenie w kuchni angielskiej jako klasyczny dodatek do tostów podawanych na śniadanie.
Marmolada jest wykorzystywana głównie w kuchni europejskiej jako dodatek do pieczywa, a także składnik wypieków, deserów i sosów. W Wielkiej Brytanii stanowi klasyczny element śniadaniowy – podawana jest z tostami, bułkami i herbatnikami. We francuskim cukiernictwie służy do nadziewania ciastek i makaroników. W Polsce stosowana jest do przekładania pączków, ciastek i ciast drożdżowych. W kuchniach południowej Europy wykorzystywana jest do słodko-wytrawnych sosów do mięs, a także jako baza do glazur do pieczeni.
Marmoladę należy przechowywać w szczelnie zamkniętym słoiku, w chłodnym i zacienionym miejscu – najlepiej w spiżarni lub szafce, z dala od źródeł ciepła. Po otwarciu słoik należy trzymać w lodówce i spożyć zawartość w ciągu 1–2 tygodni. Marmoladę domowej produkcji można pasteryzować, aby przedłużyć jej trwałość do kilku miesięcy. Możliwe jest również jej zamrożenie – pod warunkiem, że jest przechowywana w pojemnikach przystosowanych do niskich temperatur. Po rozmrożeniu marmolada może mieć nieco rzadszą konsystencję.
