Sól himalajska, znana także jako sól różowa z Himalajów lub himalajska sól kamienna, to rodzaj soli kamiennej pochodzącej głównie z regionu Pendżabu w Pakistanie. Charakteryzuje się różowoczerwonym zabarwieniem, wynikającym z obecności naturalnych domieszek tlenków żelaza oraz innych minerałów. Ma strukturę krystaliczną i najczęściej występuje w postaci drobno- lub gruboziarnistych kryształków. W porównaniu z solą warzoną sól himalajska ma łagodniejszy, mniej jednowymiarowy smak.
Sól himalajska wydobywana jest przede wszystkim w kopalniach Khewra w Pakistanie – jednym z najstarszych i największych złóż soli kamiennej na świecie. Powstała miliony lat temu w wyniku wyparowania pradawnego morza, a jej przemysłowe wydobycie rozpoczęło się intensywnie w okresie panowania Brytyjczyków w Indiach. Tradycja jej stosowania sięga jednak znacznie wcześniej, zwłaszcza w regionach Azji Centralnej oraz subkontynentu indyjskiego, gdzie używano jej jako środka konserwującego żywność i przyprawy.
Sól himalajska wykorzystywana jest w wielu kuchniach świata jako przyprawa podstawowa – zarówno do solenia potraw na zimno, jak i na ciepło. W kuchni azjatyckiej stosuje się ją do marynat i fermentacji, na przykład przy kiszonkach czy fermentowanych sosach. W kuchniach europejskich oraz amerykańskiej używa się jej jako alternatywy dla soli warzonej do przyprawiania mięs, warzyw, sałatek, wypieków i zup. Dzięki wyrazistej strukturze i zabarwieniu znajduje również zastosowanie do podawania potraw na blokach solnych oraz do efektownego wykańczania dań.
Sól himalajską należy przechowywać w suchym i szczelnym pojemniku, z dala od źródeł wilgoci i pary wodnej. Nie wymaga trzymania w lodówce. Sól ta nie potrzebuje mrożenia – cechuje ją wysoka trwałość i odporność na psucie. W przypadku używania bloków solnych do grillowania istotne jest ich dokładne osuszenie po użyciu oraz przechowywanie w temperaturze pokojowej, w miejscu nienarażonym na wilgoć.
