Pasternak (Pastinaca sativa), znany także jako pietrusz korzeniowa lub dziki seler, to dwuletnie warzywo korzeniowe z rodziny selerowatych. Z wyglądu przypomina pietruszkę korzeniową, ale wyróżnia się charakterystycznym, słodkawym smakiem i orzechowo-korzennym aromatem, który staje się intensywniejszy po ugotowaniu. Uprawiany głównie w krajach o klimacie umiarkowanym, pasternak znajduje zastosowanie zarówno w kuchni tradycyjnej, jak i nowoczesnej. Jadalna jest przede wszystkim jego część podziemna – mięsisty, biało-kremowy korzeń. Przed upowszechnieniem się ziemniaka był powszechnie stosowany w kuchni europejskiej.
Pasternak był znany już w starożytnym Rzymie i Grecji, gdzie ceniono go jako warzywo jadalne i przyprawowe. Przed rozpowszechnieniem się ziemniaka w Europie stanowił podstawowe źródło skrobi w diecie zimowej. Jego pozycja osłabła w XVIII i XIX wieku na rzecz łatwiejszych w uprawie ziemniaków, jednak w niektórych regionach – szczególnie w Europie Północnej i Wschodniej – pasternak pozostał ważnym składnikiem kuchni domowej. Obecnie uprawiany jest głównie w klimacie umiarkowanym, między innymi w Polsce, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Kanadzie.
Pasternak to składnik szeroko wykorzystywany w kuchniach północno- i środkowoeuropejskich, zwłaszcza brytyjskiej, skandynawskiej, niemieckiej i polskiej. Świetnie sprawdza się jako warzywo korzeniowe do bulionów, gulaszy, pieczeni oraz zup kremów. Dodawany do dań jednogarnkowych lub miksowany na purée, bywa wykorzystywany w kuchni roślinnej jako substytut ziemniaków albo marchwi. W wersji pieczonej może być także składnikiem dań świątecznych, a w kuchni fusion pojawia się jako smażony chips lub element roślinnych burgerów. Często stosowany jest także w daniach o słodko-słonym profilu smakowym dzięki naturalnej zawartości cukrów i wyrazistemu aromatowi.
Pasternak najlepiej przechowywać w całości, nieobrany, w chłodnym i suchym miejscu – na przykład w dolnej szufladzie lodówki. Korzenie można zawinąć w papier lub umieścić w perforowanym woreczku foliowym, co ogranicza parowanie i wydłuża trwałość do około 2–3 tygodni. Dłuższe przechowywanie jest możliwe poprzez mrożenie – przed zamrożeniem warto pasternak obgotować przez kilka minut i wystudzić. Nie zaleca się przechowywania obranych i pokrojonych części bez przykrycia, ponieważ szybko więdną. Suszenie jest również popularną formą konserwacji, szczególnie w zastosowaniach przemysłowych lub do przygotowywania domowych bulionów w proszku.