Beziki, znane również jako bezy, to lekkie wypieki przygotowywane z ubitych białek jaj z dodatkiem cukru. Są charakterystyczne dla kuchni francuskiej, włoskiej i szwajcarskiej, przy czym każda z nich oferuje własny rodzaj bezy. Beziki mogą być chrupiące i suche lub lekko miękkie w środku, w zależności od sposobu przygotowania. Często pełnią funkcję dekoracyjną lub samodzielnego deseru, ale znajdują także zastosowanie jako element innych wypieków.
Beziki pochodzą z Europy, a ich nazwa pojawiła się po raz pierwszy w XVIII wieku. Najczęściej przypisuje się ich wynalezienie Szwajcarom, choć spopularyzowane zostały we Francji i we Włoszech. Istnieją trzy główne techniki przygotowania bezy – szwajcarska, francuska i włoska – które różnią się sposobem ubijania białek i dodawania cukru. Beziki rozpowszechniły się w kuchniach świata jako element deserów, takich jak pavlova, torciki bezowe czy klasyczne ciasteczka bezowe.
Beziki są szeroko wykorzystywane w kuchni cukierniczej jako podstawa klasycznych deserów, takich jak pavlova, tort bezowy, pie avignon czy włoskie semifreddo. Dzięki swojej strukturze znajdują zastosowanie zarówno jako samodzielny wypiek, jak i jako element dekoracyjny deserów lodowych, musów i tortów. Beza włoska wykorzystywana jest często jako lekki krem do tortów i tart, szczególnie w kuchni włoskiej i francuskiej. Warianty bez dodatku cukru lub z zastosowaniem jego zamienników używane są także w kuchni wegańskiej i bezcukrowej, szczególnie jako alternatywa dla tradycyjnych pianek i deserów na bazie mleka.
Beziki, szczególnie w formie suchej, należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w chłodnym i suchym miejscu – z dala od wilgoci, która może sprawić, że staną się gumowate. Najlepiej spożyć je w ciągu 7–10 dni od przygotowania. Nie zaleca się mrożenia gotowych bezików, ponieważ tracą one strukturę po rozmrożeniu. Surową masę bezową można zamrozić, jednak po rozmrożeniu może ona stracić objętość, co sprawia, że rozwiązanie to nie jest zalecane w przypadku wypieków wymagających precyzji.
