Flaki, znane również jako flaczki lub trippa (w kuchni włoskiej), to potrawa przygotowywana z oczyszczonych i ugotowanych fragmentów żołądka wołowego. Najczęściej wykorzystuje się żołądek komorowy (głównie żwacz), który jest dokładnie myty i gotowany do miękkości. Flaki są składnikiem tradycyjnej kuchni polskiej i występują głównie w formie gotowej do spożycia jako zupa flaczki. Surowe flaki to półprodukt wymagający długiego gotowania i przyprawienia. Cechują się specyficzną strukturą i neutralnym smakiem, który dobrze chłonie przyprawy.
Flaki jako składnik kulinarny znane są w Polsce co najmniej od XIV wieku i były popularne już za czasów króla Władysława Jagiełły, który – według kronik – szczególnie je cenił. Tradycyjnie wykorzystywane w kuchni wiejskiej i miejskiej, stanowiły sposób zagospodarowania trudnych do spożycia części tuszy zwierzęcej. Popularne są również w kuchniach Europy Środkowej i Południowej, między innymi węgierskiej, czeskiej, włoskiej (trippa alla fiorentina) czy francuskiej (tripes à la mode de Caen).
Flaki wykorzystywane są przede wszystkim jako baza do przygotowania zupy flaczki – tradycyjnej polskiej potrawy. Popularne są również w kuchni włoskiej jako trippa alla romana lub alla fiorentina. W kuchni francuskiej występują w formie tripes à la mode de Caen, natomiast w krajach bałkańskich często stanowią część dań jednogarnkowych. Po właściwym przyprawieniu i ugotowaniu flaki zyskują miękką konsystencję i dobrze chłoną aromaty przypraw – majeranku, pieprzu, czosnku i papryki.
Surowe flaki należy przechowywać w lodówce w temperaturze 0–4°C i zużyć w ciągu maksymalnie 1–2 dni. Można je również zamrozić – najlepiej po wstępnej obróbce termicznej (np. blanszowaniu) – i przechowywać do 3 miesięcy w temperaturze poniżej –18°C. Flaki pasteryzowane i sterylizowane (w słoikach i puszkach) przechowuje się w temperaturze pokojowej, z dala od źródeł światła i ciepła, zgodnie z datą trwałości producenta. Po otwarciu należy je przechowywać w lodówce i spożyć w ciągu 48 godzin.
