Seler konserwowy to przetworzona forma selera naciowego lub korzeniowego, najczęściej zamarynowanego w roztworze octu, soli i wody. Utrwalony w ten sposób składnik warzywny zyskuje wyrazisty smak i przedłużoną trwałość, co czyni go wygodnym dodatkiem do sałatek, dań obiadowych i kanapek. Często występuje pod nazwą „seler marynowany” lub „seler w zalewie”. Nadaje potrawom chrupkość i charakterystyczną, lekko kwaskową nutę.
Seler konserwowy jest przetworzoną formą selera, który uprawiano już w starożytnej Grecji i Rzymie jako warzywo oraz roślinę przyprawową. Marynowanie selera jako sposób jego utrwalania i konserwacji rozpowszechniło się na szerszą skalę w XIX wieku, wraz z rozwojem technik przetwórstwa warzyw. Obecnie seler konserwowy produkowany jest zarówno z selera naciowego, jak i korzeniowego, z wykorzystaniem metody pasteryzacji domowej lub przemysłowej.
Seler konserwowy jest popularnym składnikiem kuchni środkowoeuropejskiej, szczególnie w daniach zimnych, takich jak sałatki warzywne, jarzynowe i majonezowe. Może być wykorzystywany jako baza do surówek, dodatek do past kanapkowych oraz składnik koreczków i przystawek. Stosowany jest również w kuchni domowej do nadawania potrawom wyrazistego smaku oraz chrupkiej tekstury, zwłaszcza w zestawieniu z gotowanymi jajkami, ziemniakami, groszkiem lub konserwowaną kukurydzą. W potrawach na ciepło sprawdza się rzadziej – głównie jako dodatek do zapiekanek lub farszów.
Słoik z selerem konserwowym należy przechowywać w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu, najlepiej w spiżarni lub szafce kuchennej, z dala od źródeł ciepła. Po otwarciu słoika seler powinno się przechowywać w lodówce, w oryginalnej zalewie, szczelnie zamknięty, maksymalnie przez 7 dni. Nie zaleca się mrożenia selera konserwowego, ponieważ po rozmrożeniu może utracić strukturę i stać się rozmiękły.
