Maliny liofilizowane to forma owoców maliny właściwej (Rubus idaeus L.), która została pozbawiona wody metodą sublimacji. Proces ten pozwala zachować smak, kolor, strukturę oraz większość wartości odżywczych świeżych owoców. Inne popularne nazwy to maliny suszone sublimacyjnie lub maliny w proszku (po zmieleniu po liofilizacji). Liofilizacja sprawia, że są one trwałym składnikiem wykorzystywanym zarówno w kuchni domowej, jak i profesjonalnej. Maliny liofilizowane stosuje się przede wszystkim jako dodatek do wypieków, deserów, mieszanek śniadaniowych oraz dań o słodkim profilu smakowym.
Maliny są roślinami rodzimymi dla terenów Europy i Azji Zachodniej, znane i cenione już w starożytnym Rzymie. Proces liofilizacji, wykorzystywany do ich konserwacji, został opracowany w XX wieku na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i kosmicznego, a następnie zaadaptowany przez branżę spożywczą. Liofilizowane maliny zaczęto stosować komercyjnie jako składnik o wysokiej trwałości, przy jednoczesnym zachowaniu naturalnych właściwości owocu. Komercyjna produkcja malin liofilizowanych rozpoczęła się na szerszą skalę w latach 80. XX wieku w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej.
Maliny liofilizowane są często wykorzystywane w kuchni europejskiej i północnoamerykańskiej, zwłaszcza w piekarnictwie i deserach. Stosowane są jako naturalny dodatek smakowy oraz dekoracyjny w ciastach biszkoptowych, musach, jogurtach, lodach, tabliczkach czekoladowych, batonach energetycznych i musli. Używa się ich również w gastronomii fine dining jako sypki składnik do posypywania talerzy lub w proszku – do marynat i dressingów. Często występują w składzie żywności wegańskiej i funkcjonalnej.
Maliny liofilizowane należy przechowywać w suchym, chłodnym i zacienionym miejscu, najlepiej w szczelnie zamkniętym pojemniku, aby chronić je przed wilgocią i utlenianiem. W warunkach domowych można je również przechowywać w oryginalnym opakowaniu foliowym z zamknięciem strunowym. Nie zaleca się trzymania ich w lodówce ze względu na możliwość skroplenia pary wodnej. Dla wydłużenia trwałości możliwe jest ich zamrożenie, choć przy odpowiednim przechowywaniu nie jest to konieczne.