Borowik szlachetny

Borowik szlachetny to król wśród leśnych grzybów. Docenia się jego twardość, sprężystość i wyjątkowy, intensywny smak i zapach. Najwięcej z nich rośnie w lasach świerkowych, przy skupiskach drzew. Zdarza się go odnaleźć przy leśnych drogach i leśnych obrzeżach. Często rośnie niedaleko brzóz, razem z koźlarzami.

Borowik szlachetny jest najbardziej popularnym grzybem, który ma zastosowanie w wielu daniach. Smak zupy borowikowej jest nie do podrobienia. A na wyjątkowe okazje doskonale sprawdzi się krem z borowików. Spośród borowików najpopularniejsze są egzemplarze sosnowe, usiatkowane i ciemnobrązowe. Połączone są siateczkowatym wzorem na trzonie i nie zmieniają w środku zabarwienia. Kapelusz borowika może mieć średnio od 5 do 25 cm. Jest w odcieniach brązu od jasnego do ciemnego. Jest półkulisty i masywny. Stare okazy rozpościerają się nie równomiernie. Miąższ borowika jest biały. Rurki są białe, żółte aż do delikatnie zielonego. Rurki nie są różowe. Zbierzecie je od maja, aż do listopada. 

Pieprznik jadalny, popularnie nazywany kurką

Pieprznik jadalny bywa mylony z lisówką pomarańczową. Pieprznik jadalny bywa intensywnie żółty. Kapelusz osiąga od 2 do 6 cm. Może mieć nawet 10 cm średnicy. Dojrzały grzyb ma lejkowaty kształt kapelusza. Rosną w grupach. Kurka z początku jest łagodna w smaku, z czasem nabiera ostrości. Kurki mają szczególne miejsce w gastronomii. Głównie dzięki łatwości przechowywania, transportu i zachowywania struktury. W sezonie koniecznie trzeba zjeść makaron z kurkami lub risotto. Zbierzecie je od maja do listopada. Rośnie w skupiskach.

Maślak pstry

Jako jedyny spośród maślaków nie zawiera charakterystycznego śluzu na kapeluszu. Jego średnica wynosi od 4 do 12 cm. Kolorystycznie jest żółty lub żółtobrązowy. O półkulistym kształcie, który z czasem zaczyna się rozpościerać. Miąższ maślaka pstrego jest łagodny w smaku i nie ma wyrazistego zapachu. Lubi towarzystwo swojego gatunku. Występuje od maja do października, na kwaśnych glebach porośniętych sosnami.

Czubajka kania

Czubajki kanie to jedne z najsmaczniejszych i najbardziej docenianych leśnych grzybów. Kapelusz przypomina wyglądem oko sowy, stąd pochodzi jego nazwa ludowa. Mają szerokie zastosowanie w kuchni. Mogą być suszone, duszone, smażone choć najbardziej znane są przyrządzane tak jak kotlety schabowe. Zofia Leszczyńska – Niziołek w książce „Polowanie na grzyby” poleca ususzenie samych kapeluszy, a następnie zmielenie ich na grzybowy proszek. Zaletami takiego pudru grzybowego jest nadawanie zupom i sosom grzybowego smaku. Posiada także właściwości zagęszczania zup. Miąższ kani jest przyjemny w smaku i zapachu. Znajdziecie je od lipca do października na leśnych obrzeżach, polanach, przy drogach, ogrodach i parkach.

Zobacz także:  Jak mrozić grzyby? - mrożenie grzybów krok po kroku

Smardz

Smardze to grzyby będące pod częściową ochroną. Należy dokładnie im się przyjrzeć, zanim zbierzecie do koszyka. Uważa się, że są jednymi z najsmaczniejszych grzybów występujących w  Polsce. Owocnik osiąga od 3 do 10 cm wysokości i jest pusty w środku. Główka jest połączona z trzonem. Trzon jest białawy lub żółty. Miąższ jest łagodny w smaku i ma przyjemny zapach.

Smardze wyglądają wyjątkowo i trudno pomylić je z innymi grzybami. Wyglądają jak pofałdowana gąbka, z jamkami o stożkowym kształcie. Można je smażyć, dusić, suszyć a następnie przerabiać na smarowidło ze smardzów i podawać na grzankach. Smardzów nie można jeść na surowo. Konieczne jest ich przetworzenie. Mogą być doskonałym zamiennikiem mięsa. W lasach spotkacie je na wiosnę. Smardze jadalne od kwietnia, a stożkowe od marca do maja.

Gąska

Najpopularniejsza wśród gąsek jest gąska zielonka. Swoją nazwę wzięła od koloru kapelusza. Trzon i blaszki są mocno żółte. Doceniana i zauważona przez swoje zastosowanie w kuchni. Najlepiej smakują podawane w najprostszej formie. Obsmażone na maśle i podawane z chrupiącym chlebem. Kapelusz o wielkości od 4 do 10 cm. Gąska zielonka posiada wierzch o gładkiej, połyskującej strukturze. Na powierzchni może mieć delikatne, brązową skórkę. Blaszki są gęsto rozłożone i mają intensywny żółty kolor. Trzon jest żółty, krótki i gładki. O mączystym smaku i zapachu. Spotkacie je w lasach sosnowych, o piaszczystym gruncie, od września do listopada.

Kozak

Kozak to nazwa regionalna dla koźlarza babki. Kapelusz o barwie żółtobrązowej lub szarobrązowej. O gładkiej strukturze. Gdy jest wilgotny to kapelusz wydziela charakterystyczny śluz. Młode egzemplarze posiadają półkolisty kapelusz, który z czasem wygląda jak spłaszczona poduszka. Po przecięciu kozak nie ciemnieje. Trzon jest wysoki i smukły z lekko zgrubiałą podstawą. Znajdziecie go w lasach mieszanych od czerwca do listopada. Kozaki prowadzą symbiozę z brzozami, więc to wskazówka, gdzie można je znaleźć.

Opieńki

Pełna nazwa najpopularniejszego grzyba jadalnego brzmi opieńka ciemna. Rośnie w grupach. Smakosze nie pogardzą młodymi kapeluszami, pokrytymi drobnymi łuskami. Blaszki pokryte są białą osłonką. Wyrośnięte opieńki, pojawiające się pod koniec sezonu, można przyrządzać jak kotlety schabowe. Idealnie smakują w marynacie, dodawane do sosów, zup a także smażone i mrożone. Opieńki przed dalszą obróbką dobrze jest krótko je obgotować. Wtedy opieńki staną się lżej strawne. Typowy dla opieńki kapelusz ma wielkość od 3 do 12 cm, o jasnobrązowej barwie. Jego blaszki są delikatnie białe, z biegiem czasu brązowieją. Trzon nie jest gładki, pokryty jakby delikatną łuską. Miąższ jest łagodny i nie ma charakterystycznego zapachu. Znajdziecie je głównie w lasach iglastych, przy dużym skupisku drzew, od września do listopada.

Mleczaj rydz

Rydz posiada charakterystyczny kształt kapelusza, a jego nazwa wzięła się od występowania charakterystycznego mleczka powstającego w miejscu uszkodzenia. Mleczko z czasem nabiera gorzkawego smaku. Mleczaj rydz często podawany jest w sosie śmietanowym. Kapelusz mleczaja rydza osiąga średnicę od 4 do 10 cm. Ma typowy dla siebie podwinięty  brzeg kapelusza i rozpostarty kształt. Kapelusz i trzon mają pomarańczowy kolor, w odcieniach jaśniejszych i ciemniejszych, o gładkiej powierzchni z drobnymi dołkami. Z pomarańczowymi blaszkami.

Można je podsmażyć na maśle, marynować i konserwować w tłuszczu. Najczęściej występuje w lasach sosnowych od sierpnia do października.

Podgrzybek

Podgrzybek to grzyb, który posiada wiele odmian. Najbardziej znany jest podgrzybek brunatny. Kapelusz ciemnobrązowy aż do czarnej. O zamszowo-aksamitnej strukturze. Miąższ biało – żółty. Po przekrojeniu nabiera lekko niebieskiej barwy. Z czasem podgrzybek staje się miękki. W smaku jest łagodny, o lekko owocowym zapachu. Wysoko ceniony za walory smakowe. Żyje w symbiozie z drzewami.  W najnowszych badaniach podgrzybek brunatny został przemianowany na borowika i coraz częściej można zobaczyć go pod zmienioną nazwą borowik brunatny. Spotkacie go od czerwca do listopada, w lasach mieszanych, iglastych i liściastych. Borowik będzie pyszny na risotto z borowikami, zupę borowikową czy krem z borowików.